Japon resim sanatçısı “Ikushima Hiroshi” tarafından çizilmiş “5:55” adlı bu tablonun zarif doğasının keyfini çıkarın.
Osakalı resim sanatçısı “Ikushima Hiroshi”, zarif bulduğu çoğu bayanları, resimlerini çizmek için, atölyesine davet eder, ancak hep olumsuz yanıt alır, bu da onu karamsarlığa iter.
Aldığı olumsuz yanıtlar sonrası cesareti kırılan sanatçı, resim atölyesine yakın bir kamu dairesinde çalışan, atölyesinin önünden her gün gelip geçen tablodaki bu zarif bayanı, modelliğe ikna için, üç bayan arkadaşını seferber eder.
Bayan, mesai sonrası, her gün saat 5:55 ila 6:00 arasında, azami beş dakika atölyede bulunma kaydıyla, resim için model olmayı kabul eder. Duvardaki saatin “5:55”i göstermesi bu yüzdendir. Aslında vakit öğle sonudur, ancak sanatçı vakti resime “5:55” şeklinde yansıtmıştır.
Sanatçıya göre resim, abartılı şekilde fazla saf ton, çok sayıda da çizim hatası içermektedir. Çizim hataları kısıtlı zaman nedeniyle kaçınılmaz oluşmuştur. Bu yüzden sanatçı, tabloya uzaktan bakmayı tavsiye eder.
Tablo bugün, Tokyo'dan pek de uzak olmayan, elliden fazla resim sanatçısının dört yüz elliden fazla gerçekçilik tarzı tablolarının sergilendiği, Chiba Eyaleti'nde bulunan Hoki Müzesi'nde sergileniyor.
Müzede sergilenen tablolar arasında en çok rağbet gören bu tabloyu izleyen ziyaretçilerin en sık sordukları soru: Tablodaki modelin nerede olduğu.
Bilgi: Tabloya ve sanatçıya yönelik kimi bilgiler “iMedia” adlı sayfadan tedarik edilmiştir!
kosektas.net
Hastamın Öğretmeni -7- Nahit Hanım ve Orhan Veli (1)
7 - NAHİT HANIM VE ORHAN VELİ (1)
“Orhan Veli kocamın öğrencisiydi, ”diye anlatmaya başlıyor ünlü şairi Nahit Hanım. “Orhan’ı çok severdi Vedat. Orhan’ın kimsede olmayan bir tarafı vardır: Fevkalade terbiyelidir. Nazik ve terbiyeli. Laubalililiği hiç yoktu.”
“Orhan Veli'nin, ağaçtan benim evimi gözetlediğini söyleyen, kimse; o,eşeğin tekidir. Çünkü Orhan Veli bize gizli gelmiyor ki! Günde on kez geliyor, gidiyor. Bir gizlilik olur, anlarım... Orhan neden cambazlık yapsın benim için ince dallara tutunup. Bunu söyleyenlere, ‘Siz deli misiniz?’ dedim.”
Ünlü yazar Ayten Aygen şöyle anlatıyor. "Orhan Veli bizim bahçedeki müştemilatta otururdu. Ağabeyim Mahmut Ekrem, annemden aldığı harçlığı Orhan'a verir; o da kira diye anneme götürürdü." Parasız zamanlar… Çok yoksul bir hayat süren Orhan Veli'nin ev kirasını bazen ilham perisi Nahit Hanım ödermiş. Aygen, "Sabahları onu, Nahit Hanım'ın verdiği bozuk paraları sayarken görürdüm,” diyor.
1950 yılında, Ankara Belediyesinin açtığı bir çukura düşerek yaralanır ve 3 gün sonra da 36 yaşında, İstanbul’da vefat eder Orhan Veli. Haberi, Edirne’den eşine gitmek üzereyken öğrenen Nahit Hanım, “Vedat gelemem, Orhan’ı hastaneye kaldırmışlar,” diye haber gönderir eşine.
Orhan Veli öldüğünde, cebinden 28 kuruş para ve sarı bir ambalaj kâğıdına sarılı bir diş fırçası çıkar. Ambalaj kağıdında, Orhan Veli’nin aşklarını anlattığı “Aşk Resmi Geçidi” adında bir şiir vardır ve şiir şöyle bitmektedir:
“Gelelim sonuncuya.Hiçbirine bağlanmadım ona bağlandığım kadar.
Sade kadın değil, insan;
ne kibarlık budalası
ne malda mülkte gözü var;
hür olsak der
eşit olsak der;
insanları sevmesini bilir
yaşamayı sevdiği kadar...”
Edebiyat dünyasındaki genel kanı; Orhan Veli’nin bu şiiri, ilham perisi olan Nahit Hanım için yazdığı yönündedir.
 |  |  |
Yorumlar - Yorum Yaz
Bu kitapta savaşın etkileri yüzünden hayatını kaybeden cesur Sadako’nun tüm dünyaya barış çağrısı yapılmasına ilham veren hikâyesini ilk kez eksiksiz olarak okuyacaksınız.
Koşmayı, arkadaşlarıyla oyunlar oynamayı çok seven, hayat dolu bir kızdı Sadako. Henüz on iki yaşındaydı. Günün birinde koşup oynayamaz oldu.
Önce ne olduğunu anlamadı. Ailesi ona sadece bir süre hastanede kalması gerektiğini söyledi. Ancak gerçek çok acıydı. İki yaşındayken atom bombasının etkilerine maruz kalan Sadako, lösemiye yakalanmıştı. Ve en fazla bir yıl ömrü kalmıştı. Durumdan habersiz olan sevgi dolu ve şefkatli Sadako, ailesine yalnızca iyileşmeye odaklanacağına söz verdi ama anne babasının borçlarını ve faturalarını ödemekte zorlandığını biliyordu. Böylece iyileşmek ve ailesine yük olmamak için kâğıttan turnalar yapmaya başladı. Çünkü bir Japon efsanesine göre kâğıttan bin turna kuşu katlayan kişinin dileği gerçek olurdu. Acı gerçeği öğrendiğinde bile yılmadı ve bunu sonunda artık katlayamaz hale gelene kadar sürdürdü.
Ölüm döşeğindeyken bile kendinden çok ailesini düşünen, çektiği büyük acılara rağmen onlara yük olmamak için pahalı ilaçlar almayı reddeden Sadako’nun heykelinin bulunduğu Çocuk Barış Anıtı, bugün Hiroşima Barış Parkı’nın içinde yer alıyor. Sadako’nun ağabeyi Masahiro Sasaki ile Barış Turnaları Projesi’nin kurucusu Sue DiCicco, Sadako’nun ve ailesinin daha önce hiç görülmemiş fotograflarıyla dolu eksiksiz hikâyesini ilk kez bu kitapta anlatıyor.
Kitap l Sadako Sasaki İle Kağıttan Bin Turnanın Gerçek Hikayesi l ISBN 9786254102653