Şair Dr. Salim ÇELEBİ

Üniversitede okumak amacıyla, ilk kez 1967 yılında gelmiştim İstanbul'a. Tarih boyunca, 165 farklı isim verilmiş Osmanlının başkentine.

Anam, 1970'li yılların ilk yarısında gelmişti yanımıza. Okuma, yazması olmayan, çocukluğunda geçirmiş olduğu bir salgın hastalık nedeniyle, işitme engelli olan anam. Köprüleri yoktu o yıllarda İstanbul'un, Harem'den araba vapuruyla geçiliyordu Avrupa yakasına. Boğazdan geçerken, "abov!" dedi dehşetle etrafına bakarak ve sordu bana: "Bu kadar suyu nasıl biriktirmişler?"

Büyük kent olarak sadece Kayseri'yi görmüş olan anam, nereden bilecekti ki Dünyamızın üçte ikisinin su olduğunu?

Nazımın " Kuvayı Milliye Destanı" adlı yapıtını ilk okuduğumda, ben de anam gibi şaşırmıştım; İstanbul'un, kurtuluş savaşı yıllarındaki durumuna. 

"KUVAYI MİLLİYE DESTANI"NDAN

Biz ki İstanbul şehriyiz,
Seferberliği görmüşüz :
Kafkas, Galiçya, Çanakkale, Filistin,
vagon ticareti, tifüs ve İspanyol nezlesi
                       bir de İttihatçılar,
        bir de uzun konçlu Alman çizmesi
                       914'ten 18'e kadar
                                    yedi bitirdi bizi.
Mücevher gibi uzak ve erişilmezdi şeker
erimiş altın pahasında gazyağı
ve namuslu, çalışkan, fakir İstanbullular
sidiklerini yaktılar 5 numara lâmbalarında.
Yedikleri mısır koçanıydı ve arpa
                              ve süpürge tohumu
ve çöp gibi kaldı çocukların boynu.
Ve lâkin Tarabya'da, Pötişan'da ve Ada'da Kulüp'te
aktı Ren şarapları su gibi
ve şekerin sahibi
kapladı Miloviç'in yorganına 1000 liralıkları.
Miloviç de beyaz at gibi bir karı.
Bir de sakalı Halife'nin,
bir de Wilhelm'in bıyıkları.

Biz ki İstanbul şehriyiz,
güzelizdir,
dört yanımız mavi mavi dağdır, denizdir.
Öfkeli, büyük bir şair :
«Ey bin kocadan arta kalan bilmem neyi bakir»
                                                   demiş
                                                       bize
ve bir başkası,
yekpare Acem mülkünü fedâ etti bir sengimize.

Biz ki İstanbul şehriyiz,
işte, arzederiz halimizi
       Türk halkının yüce katına.
Mevsim yazdır,
919'dur.
Ve teşrinlerinde geçen yılın
dört düvele teslim ettiler bizi,
                       gözü kanlı dört düvele
                               anadan doğma çırılçıplak.
Ve kurumuştu
            ve kan içindeydi memelerimiz.

Biz ki İstanbul şehriyiz,
Fransız, İngiliz, İtalyan, Amerikan
                        bir de Yunan,
bir de zavallı Afrika zencileri
                         yer bitirir bizi bir yandan,
bir yandan da kendi köpek döllerimiz :
Vahdettin Sultan,
                        ve damadı Ferit
ve İngiliz muhipleri
                            ve Mandacılar.

Biz ki İstanbul şehriyiz,
yüce Türk halkı,
malûmun olsun çektiğimiz acılar...