Şair Nedim Uçar
5 Ocak 1945 - 26 Kasım 2018
Doğanın görkemliliğini yakalamış, anayurdunu karış karış dolaşmış, anadilinin doğurganlığının farkına varabilmiş, az şair vardır, işte onlardan biri Nedim Uçar’dır.
Şair Nedim Uçar'ın şiirleri, nadir görülen bir berraklıkta parlar; sade ve yalın, kısa ve açık dizeler, duygusal derinlik ve içgörü içerir.
Şair Nedim Uçar’ın şiirleri okuyanları, karlı dağlara, sığ ormanlara, sarp yollara, alçak ovalara, coşkun ırmaklara, buz mavisi sabahlara, gül kurusu akşamlara, menekşe moru gecelere, göz kırpan yıldızlara, dik ve derin kanyonlara, sığ vadilere, engin denizlere, hırçın şelalelere, yüksek tepelere, davet eder.
Şair Nedim Uçar, günlük rutinleri derin düşüncelere dönüştürme konusunda son derece mahirdi. Bu maharetiyle bize, şiirin görkemliliğe ihtiyaç duymadığını; en karamsar günlerden, en mütevazı ortamlardan, en sessiz anlardan ve hayatın en bilindik kavşaklarından şiir doğabileceğini gösterdi.
Şair Nedim Uçar’ın şiirlerini okumak, doğanın gerçeği fısıldadığı, inzivanın bilgeliği tetiklediği bir dünyaya adım atmaktır. Nedim Uçar’ın her şiir kitabı şiirseverler için bir hazinedir. O kitaplardaki şiirler okuyanları, zengin imgeler ve kafiyeli sözler eşliğinde, doğal, ulusal ve evrensel değerlere ulaştırırlar!
Şair Nedim Uçar’ın Şiir Kitapları
- Öksüz
- Yağmurla Geliyorum
- Gül Kurusu Akşamlar
- Göz Kırpan Yıldızlar
- Yıldızlar Düşer Avuçlarıma
- Gün Işığında Zaman
- Dünya Bir Dostluk Bahçesi
- Titreyen Sular
- Yıldızlar Ellerimde Ufalır
- Yeşil Vadiler
- Gönlümün Irmakları
- Buz Mavisi Sabahlar
- Dizelerle Nasrettin Hoca
- Sılaya Özlem
- Yolda Geçen Bir Ömür
Şair Nedim Uçar’ın kimi şiir kitabı kütüphanemizde mevcuttur, isteyenlere ücretsiz ulaştırılır.
kosektas.net, Köşektaş Köyü Bilgisunum Sayfası
DALINDA SEV GÜLÜ
adlı bu güzel şiiri ile, 2009 Yılı Hacı Bektaş Veli Kültür ve Sanat Etkinlikleri Serbest Vezin Şiir Yarışması'nda elde etmiş olduğu başarıdan dolayı
Dr. Salim Çelebi'yi
kutluyor, başarılarının devamını diliyoruz!
kosektas.net
Anadolu, Anadolu’m;
çöreklenmiş bağrına medeniyetler
varsan varım
yoksan yok olurum...
Kıştı mevsim,
aylardan
kazma kürek yaktıran
soğuk bir mart,
ısıtmıştın içimizi Anadolu’da
“merhaba” diyerek dünyaya evlat;
göçmemiştik daha kente,
hem evde hem tarlada çalışırdı anan köyde
bense herkes gibi ırgat;
işçi yani, çiftçi bile değil, gündelikçi;
gerçi
mutlu yaşıyorduk
fakat umutlu değildik geleceğimizden:
Doyurmaz olmuştu karnımızı pullukla yapılan tarım;
bir yanımız yaralıydı
bir yanımız yarım;
göçtük, gelen biziz
fakat getiremedik
Anadolu’da kaldı geçmişimiz!
Adını biz koyduk atalarımızdan yadigâr,
dinin de bizden kökenin de
kendin yaratacaksın kendini
özünde özümüz var.
Ben köyde büyüdüm
sen kentte büyüyeceksin,
belki is karası
belki de bukle bukle sarı saçların olacak
kâkülü alnına dökülen;
karşılık görmeyen aşkların olacak
anımsadıkça tüyler ürperten;
yorulacaksın yoksulluktan
göz yaşların olacak
sırılsıklam ıslanacak bedenindeki ten;
yılmayacaksın yaşamdan
korkmayacaksın sana yaklaşandan;
gerçekleşemiyor yaşamda her istenen,
farklılaşıyor koşullar
değişiyor her arzuya yol açan neden;
istediğin kadar didin istediğin kadar uğraş
pişmiyor tenceredeki aş beklemeden !
Sabretmelisin evlat, sabretmelisin;
zarara zararla
zulme zulümle
karşılık vermemelisin;
doğarken devraldığın görev bu
insanlığa yakışan töre bu.
Hoşgörün ve mazlum yanın
benzetilecek bazen bir mumyanın sessizliğine
suçlanacaksın;
göz yaşların dindirecek susuzluğunu
damla damla yutacaksın;
sırlar saracak bedenini
çılgınca alkışlanacaksın;
fakat,
kulağına küpe olsun evlat, gerçek tektir;
denenmişse geçmişte
balyozun gücü asırlarca örste,
hiç şüphen olmasın
gelecek gerçektedir: Akılda,
kıldan ince kılıçtan keskindir her sözcük;
gün gelir yük olur
ödetir bedelini;
eleştir, eleştiril
fakat uygarca kullan balla kapladığın dilini.
Yüksünme,
evire çevire
tüm içtenliğinle şöyle bir bak tarihe:
Darağacında
destanlaşan Pir Sultan...
Servetin ve yasın değil,
“kitapların kalsın çocuklarına mirasın”
diyen Cafer-i Sadık;
Hak yolunda gık demeyen Hallac-ı Mansur
-Hallacı Mansur ki, işkenceciler için bile af diler ve
bitmedi daha, dur;
“Ben, konuşan Kuran’ım.” diyen İmanım Ali
ve “incinsen de incitme!” deyişiyle Hacıbektaş-i Veli
ve daha daha niceleri
rehberin olsun,
dalında sev gülü.
0 Yorum - Yorum Yaz
Şiirler, başarılı olduklarında,
baş döndürücü bir kısalıkta,
kayıt altına alınamayan,
sınır çizilemeyen, bitmek
bilmeyen hikayeler anlatırlar.
Salkım söğütler
altında koyulaşırdı sohbetler.
Politika, gaile, din; vergi, savaş, kıtlık;
gurbet, sıla, yoksulluk
ve bir de askerlik anıları
süslerdi anlatılanları.
Gocunulmazdı,
açıktı eleştiri
ve kahpe feleğe intizar vardı içinde.
Suspus olunur
çıt çıkmazdı ajans vakti.
Tefe koyulur,
safça
ve insafsızca
suçlanırdı halktan olmayan parti:
Oy vermiş,
alay edilen
birkaç tövbekâr vardı içinde.
Cepte taşınırdı kanıtlar:
Hayat Mecmuası, Akbaba;
Ferhat’tan Şirine,
Keremden Aslıya
yakılan ağıtlar
okunurdu defalarca.
Sevdiğine kavuşamayan yâr vardı içinde.
İşin en kötüsü,
pelesenk olmuştu dillerde
kalkınmasın köylü diye
kapatılan Hasanoğlan Köy Enstitüsü.
Seferberlik, jandarma,
halkın belini büken
bir de tahsildar vardı içinde.
Bazen berrak bazen çamurlu
çağıldardı dereden akan sular.
Ağzından bal damlayan
Ali Emmiler, Hasan Ağalar;
Çanakkale Gazisi
birisi topal,
nur yüzlü dört ihtiyar vardı içinde.
Şair Dr. Salim ÇELEBİ
Bilgi: İlk kez 29/11/2014 tarihinde yayınlanmış bir şiirdir!