Dede aramızda var elli sene,

Neler geldi, neler gitti sorsana,

Senin zamanında yüz olan hane,

Sığmadı köye de taşınır şimdi.

Ne ekin biçen var, ne tırmık çeken,

Ne pulluklar kaldı ne kara saban,

Öylece duruyor beş dişli yaban,

Harmandan tarlada kalkılır şimdi.

Kimse kuyulara buğday koymuyor,

Her şeyler bol ama kimse doymuyor ,

Yağmurda yağmasa kıtlık olmuyor,

Helale haram karışır şimdi.

Bahçe bostan eken diken kalmadı,

Bağlar harap oldu, üzüm kalmadı,

Cahile söylenir sözüm kalmadı,

Zenginle fakir yarışır şimdi.

Pek kalmadı gelinlerin kavgası,

Değişti köyün eski havası,

Bir köşede durur pilav tavası,

Bulgur pirinç ile güreşir şimdi.

Sığıra sürecek eşek kalmadı,

Süngeri çıktı döşek kalmadı,

Bebeleri saracak beşik kalmadı,

Kuzular koyuna karışır şimdi.

Bağlar harap oldu üzüm çarşıdan,

Uzak kaldık pekmez ile turşudan,

İmrenerek bakıyoruz karşıdan,

Aylar yıllarınan yarışır şimdi.

Ne ekmeğin tadı, ne de aşların,

Düzeni yok baharların, kışların,

Ayak çeker cezasını başların,

Dostlar düşman ile barışır şimdi.

ŞEN ozan dedeye derdini söyler,

Yıllar uzadıkça yolunu gözler,

Ne yanar, ne tüter ocakta közler,

Ciğerler ateşsiz tutuşur şimdi.